Un outro blogue en galego de Wordpress

Categoría: Clube de Lectura (Páxina 3 de 3)

Cometas en el cielo

Aquí presentamos a reseña-valoración que nos fai Sara Luna sobre este libro do Club de Lectura de 4º.

cometasFICHA TÉCNICA:

Título: Cometas en el cielo

Autor: Khaled Hosseini

Nº de páginas: 384

Editorial: Salamandra (Letras de bolsillo).

SINOPSIS:

Sobre el telón de fondo de un Afganistán respetuoso de sus ricas tradiciones ancestrales, la vida en Kabul durante el invierno de 1975 se desarrolla con toda la intensidad, la pujanza y el colorido de una ciudad confiada en su futuro e ignorante de que se avecina uno de los períodos más cruentos y tenebrosos que han padecido los milenarios pueblos que la habitan. Cometas en el cielo es la conmovedora historia de dos padres y dos hijos, de su amistad y de cómo la casualidad puede convertirse en hito inesperado de nuestro destino.

OPINIÓN:

¿Me ha gustado? La verdad, es que no lo sé. Me ha dejado bastante indiferente, siendo sincera. Creo que es porque cuando nos lo recomendaron nos dijeron que era muy duro y tal y cual, pero sinceramente a mí no me han revuelto el estómago las atrocidades que cuenta y casi ni he llegado a sentir empatía, sobre todo con el protagonista.

Creo que el problema y el quid de la cuestión aquí son los personajes y la manera de contar los hechos. Para empezar yo misma sé que Afganistán es un país duro, y todos esos hechos realmente son horribles. Pero está contado de una forma, que ¿cómo decirlo? tan pasiva, tan como que entro en el tema pero no, como desde fuera ¿me explico?. Y esta sensación se debe a que el protagonista no me ha gustado nada.

Amir, el protagonista, es un hombre que cuenta su vida (literalmente) y se queja/angustia porque no se enfrentó, cuando era pequeño, a Assef para salvar a su “amigo” hazara Hassan. Pues bien, de esta situación se queja todo el maldito amigo. Y es por esta razón que Amir no me gusta. Porque es un personaje egoísta, quejica, egocéntrico, cobarde y en cierta medida hasta es malo ¿Por qué voy a sentir empatía hacia un personaje que le miente a su “amigo” hazara que es analfabeto y que lo adora sobre el significado de algunas palabras para sentirse superior? Me da igual que luego en el futuro se sienta culpable, realmente no siento que sea un personaje que merezca mi simpatía.

Sobre Hassan, el Alí, Sohrab y los demás hazaras sí que sentí pena por ellos y dije, vaya por dios; pero repito, me parecen todos personajes… sigo sin saber cómo denominarlo ¿Planos? ¿Fríos?. Vuelvo a repetir que creo que es algo así como un quiero y no puedo, no sé, la cosa es que el hecho de que todo sea tan sinsorgo le quita bastante a la novela.

Por otra parte algo que me ha gustado mucho es el uso de palabras propias de Kabul, y aunque esa idea me encanta y aunque suele traducir lo que dice después me hubiese gustado que pusiesen algún pie de página indicando la traducción o un glosario al final como por ejemplo en Tinta de Amanda Sun, que traduce las palabras que usa en japonés con este método.

En definitiva y para no darle más vueltas al asunto, aunque me ha parecido interesante el libro por el hecho de la forma de vida y tal, la historia es bastante meh (al menos para mí) y lo único que me pudo revolver el estómago fue lo del labio leporino (que no sabía qué era y cuando vi una foto me impactó un poco) y lo del ojo de Assef, y ya.

CALIFICACIÓN: Del uno al diez: 7. No es una mala lectura pero se queda ahí.

“Ámote Leo A.”-III (Terminal de chegadas)

Xa temos aquí a terceira reseña (a segunda en vídeo) que nos ofrece Laura Fernández Pardo (2ºESO-C). Pouco a pouco imos ir conseguindo facer un pequeno catálogo con lecturas que valorades e recomendades, ou non, entre vós.

Esta triloxía debe estar ben de verdade porque se mirades o tempo pasado entre a primeira reseña e o que tardou en subir a segunda e maila terceira, veredes que non pasaron moitos días.

Cal será a súa seguinte lectura? Seguro que o saberemos en breve. Esperamos que vos guste o vídeo.

Ámote Leo A.-II (Estación de tránsito)

De novo, traemos unha reseña dun libro para ampliar o noso “Club de Lectura“, por parte dunha compañeira do instituto. O libro é a segunda parte da coñecida triloxía de Rosa Aneiros “Ámote Leo A.”, e que leva como subtítulo “Estación de Tránsito”, no que continúan as aventuras de Leo.

Se hai poucos días facía unha valoración da primeira parte de “Ámote Leo A.“,desta volta, Laura Fernández Pardo (2ºESO-C), preséntanos a segunda parte por medio dunha video reseña. E, como indica no vídeo, xa está a ler a terceira.

Agradecémoslle a iniciativa e o esforzo, e vola presentamos para ver que vos parece…; nós coidamos que ten moito mérito.

Ámote Leo A.-I (Destino Xalundes)

Temos unha nova reseña de Laura  Fernández Pardo (2ºESO-C), neste caso sobro primerio título da triloxía de Rosa AneirosÁmote Leo A” que obtivera o Premio Irmandade do Libro ao Mellor libro Infantil e Xuvenil do ano 2014.

amote leo AAutora: Rosa Aneiros

Reseña: Leonor e os seus tres mellores amigos planean nunha noite de borracheira facer unha gran viaxe para cando acaben de estudar. Traballan moi duro durante os tres anos restantes de carreira para conseguir os seis mil euros pactados cada un.

Pero no todo foi tan bonito. Os amigos de Leo abandónana, dicindo que queren empregar o diñeiro en cousas máis imporatnte e, aínda así, decide emprender a soñada viaxe, soa. Pasando por un gran cúmulo de emocións, dende gran euforia ata unha morriña constante, Leo viaxará por distintos países onde coñecerá a moita xente e unha misteriosa frase que a acompañará durante todo o traxecto: “Ámote Leo A. Ou nun muro, ou nun cartel ou nun sinal de benvida, Leonor observará esta frase.

Opinión: moi envolvente. Quizais ao principio aburriume un pouco, xa que estou acostumada a novelas de máis acción. Pero, a medida que avanzaba, tiña máis ganas de seguir. Estou desexando ler a seguinte parte da triloxía.

Aquí tedes o booktrailer realizado por Edicións Xerais para a presentación do libro:

Todas las hadas del reino

Xa temos a primeira achega do “Clube de Lectura” deste curso.  Laura Fernández Pardo de 2ºESO C, preséntanos o seu parecer sobre o libro que escolleu: Todas las hadas del reino, de Laura Gallego, editado por Editorial Montena no 2015.

todas las hadas

Camelia es una hada madrina que tiene 300 años, lustro arriba, lustro abajo. Vive en una pequeña casita cubierta de musgo y cada día sale de ella para acudir a la llamada de sus múltiples ahijados. De momento, lo tiene todo controlado, hasta que un día su amiga Orquídea le pide ayuda con un ahijado, Simón. Camelia acepta, pensando que será fácil, pero no, ya que con ese ahijado le aparecerán problemas, que llevarán a cambiar su vida y su forma de ser por completo.

Opinión: Me gustó mucho este libro porque te engancha completamente y te hace sentir angustia en una parte; tanto que necesitas  mirar el final para poder dejar de leer. Cuando empiezas el libro, intuyes el final, pero ese final es sólo el inicio de la trama.

Como complemento, podes ver o booktrailer realizado pola editorial o pasado ano cando saiu do prelo.

Club de Lectura 2015-2016

Xa está todo preparado para comezar de novo co “Club de Lectura” deste ano. Xa había algunhas persoas nerviosas porque semellaba que non arrincaba pero, por fin, xa está todo listo e principiamos de contado.

Aquí temos o cartel. Para apuntarse, na Biblioteca, claro.

 Cartel-Club de Lectura

La Princesa de los lobos

Aquí presentaremos os comentarios do “Clube de Lectura” sobre o libro “La princesa de los lobos“.

princesa lobos

LA PRINCESA DE LOS LOBOS.
Cathryn Constable, Editorial La Galera (2013).


Este é o comentario realizado por Sofía Santos Ulloa (2ºESO-D).

Sinopsis: Sophie es una niña huérfana, a la que su tía, quien debería estar a su cargo, introduce en una escuela interna. Ella sueña con viajar a Johannesburgo, y cuando por fin lo consigue, se ve envuelta en una trama de misterio y peligro, en la que unos apreciados diamantes, además de su vida, estarán en juego.

“Para mí, la redacción en este libro es agradable, así como los principales aspectos que todo libro debe tener -descripción, diálogo, narración-. Pero, en cuanto a la trama, no veo demasiada relación entre el título y la historia; además, la portada y la sinopsis dan una imagen equivocada del libro. Aunque es coherente, e incluso divertida, hay momentos en los que los hechos ocurren muy rápidamente, sin dejar tiempo a que el lector los asimile.

En el campo de los personajes, el lector no se familiariza lo suficiente con la protagonista antes del desenlace como para llegar a sentir sus propias emociones. Esto implica también que los personajes se muestren fríos y sin un carácter determinado. Hasta las cincuenta últimas páginas no ocurre nada verdaderamente importante, como consecuencia de una falta de acción durante casi todo el libro, y en diversas ocasiones se dejan misterios sin desvelar.

Pero no todos los comentarios van a ser negativos. El final es interesante e inesperado, y hace pensar a los lectores en una segunda parte. Recopilando toda esta información (y tirando por lo alto), mi nota final es un 5″.

E aquí temos o de Cristina Quintela Vega (2ºESO-D).

Sinopsis: La princesa de los lobos es una novela que trata sobre una huérfana, Sophie, que desea con ansias ir a un viaje a Rusia, pero no cree que lo conseguirá porque solo pueden ir los mayores, hasta que una misteriosa mujer le pide a su profesora que la lleve a Rusia acompañada de sus compañeras Delphine y Mariane. En Rusia vivirá nuevas experiencias para ella y descubrirá misteriosos secretos sobre la familia Volkonski.

En mi opinión, la trama del libro empieza demasiado tarde y las primeras cien páginas (aproximadamente) se hacen bastante pesadas, ya que explica algunos datos irrelevantes. Además, las partes importantes sucedían demasiado rápido y con pocos detalles y algunas parteseran muy confusas.

Lo que me pareció que estaba muy bien del libro era que está muy bien redactado y las descripciones, tanto de personajes como de lugares, son bastantes amplias, por lo que es fácil imaginarse las situaciones. El final era intrigante y yo, personalmente, no me lo esperaba, así que me pareció que era original.

Con todo esto, yo le daría un 5,5 de nota, pero si hubiera mejorado algunos detalles, le hubiera dado más nota porque la trama me pareció muy interesante.

Entradas seguintes »

© 2024 bibliolucus

Tema por Anders NorenArriba ↑

error

Gústache o blogue? Corre a voz