Un outro blogue en galego de Wordpress

Etiqueta: Literatura galega (Páxina 2 de 2)

O anxo negro

o anxo negroSigo dende hai moitos anos as andainas de Magago a través das redes sociais. Este home vai facendo interesantes crónicas do patrimonio cultural galego no seu blogue ‘capítulo 0“, un dos máis antigos que segue vivo e traballando na divulgación da nosa cultura.

O anxo negro” é a primeira peripecia novelística deste profesor de xornalismo, un libro que está condeado a acadar éxito entre os lectores noveles visto o precedente de Pedro Feijoo coa saga de “Os fillos do mar” e “Os fillos do lume“, que racharon con todas as espectativas editoriais.

O libro é un xogo de intriga que mestura antropoloxía e historia, dende unha perspectiva de culto á simboloxía galega, moi axeitado ao contexto de hoxe en día, onde o tema do expolio do noso patrimonio cultural é “trending topic”. A novela é doada de ler e faise entretida a pesares da aparente inxenuidade da trama. O dito, éxito asegurado.

Á sombra dos bonsais

Antón Riveiro Coello forma parte da elite dos escritores da literatura galega contemporánea. Algúns dos seus libros son obras maxistrais que estou seguro irán acadando relevancia co tempo. Recén veño de rematar “Á sombra dos bonsais“, un libriño que non vai ser o máis representativo da súa obra, achégase máis a un experimento editorial de miniaturas narrativas que agochan a retranca, o sentido do humor e a sensibilidade tan características da nosa cultura. Deixo un dos seus microrrelatos, miúdo e dunha potencia incuestionable, para ser lido nunha aula calquera. Ameaza.

Fóra de si

fora de siPois voltou Suso de Toro a dar sinais de vida coa súa nova novela”Fóra de si“, non é do mellor que lle teño lído pero este home tenme feito pasar uns momentos inesquecibles, ten boa man e boa cabeza para a escritura, é sen dúbida un dos gurús da literatura contemporánea galega. A trama é sinxela: a volta ao comezo dun home despois dunha vida artellada artificialmente, allea á vontade del mesmo, algo que nos ocorre a case todos, e que sementa unha insatisfacción agochada dentro de nós que imos trasmitindo por capilaridade sen darnos de conta do dano que orixinamos, como unha causalidade circular da que soamente nos libramos cando se achega a morte, daquela o perdón, a culpa e o que puido ser e non foi veñen a trocar as nosas vidas, cheas de segredos e mentiras. Dende un diálogo (monólogo) paterno-filial, a piques do falecemento do pai, o protagonista vai remexendo no seu pasado ata trocar o seu presente. A min prestoume.

Os nenos da varíola

os nenos da varíolaA escritora María Solar constrúe unha novela para adolescentes de doadísima lectura que lembra un pouco a “As normas da casa da sidra” versión galega. Recollendo un episodio histórico esquecido ao comezo do século XIX, cando o monarca Carlos IV organiza unha expedición ás Américas para transportar a vacina da varíola utilizando a un grupo de nenos orfos de Santiago e A Coruña como vaciníferos. Unha aventura chea de tópicos e cun sesgo infantil que maila iso pode resultar didáctica para achegar aos máis novos ás primeiras andanzas da menciña como ciencia. Un libro de instituto.

En galego tamén é bonito…

Nun dos renacidos medios de comunicación social en galego –praza.com, vén de aparecer unha entrevista con Xosé Vázquez Pintor. Autor pouco coñecido pero que, sen dúbida ningunha, paga a pena ler.

Representa, xunto con outros como Agustín Fernández Paz, unha xeración de autores que fixeron bandeira da lingua e son a honradez literaria personificada. Fronte a outros autores cheos de afouteza e vanidade, a voz -as verbas- de Vázquez Pintor sempre son un referente.

Se che interesa, podes ve-la entrevista enteira na seguinte ligazón.

Entradas seguintes »

© 2024 bibliolucus

Tema por Anders NorenArriba ↑

error

Gústache o blogue? Corre a voz