Hai uns días, o día 13, morreu Eduardo Galeano. Case ao mesmo tempo que Günther Grass. Ámbolos dous por diferentes circunstancias e con diferentes matices eran dous referentes literarios e éticos. Estabamos preparando unha nota de homenaxe mais o tempo corre e non dá tregua e a realidade imponse.

Pouco despois de morreren eles, produciuse o naufraxio preto da illa de Lampedusa. E onte mesmo, a morte en forma de sismo preséntase en Nepal. As cifras son grandes. Primeiro 1.700; 2.000 despois. Xa van 4.000. Resulta difícil falar de literatura ou de libros en semellantes condicións. Pero dicía un escritor que a literatura é máis real que a realidade.

Como homenaxe ás vítimas de ámbolos dous sucesos, nada mellor que un pequeno fragmento do “Libro dos abrazos“. Chegamos a el por medio do blogue dunha profesora de Lugo que nos gusta (Dale a la lengua“). O fragmento é moi curtiño e titúlase “Los nadie“. “Nadie” son os indocumentados que arriscan a vida para chegaren a este paraíso que se chama Europa e “nadie” son os que perderon as casas e/ou a vida no Nepal.

los nadie

Como remate, podedes escoitar ese mesmo anaco na voz profunda e rouca, e agarimosa tamén, de Galeano no seguinte vídeo. É toda unha clase maxistral de como declamar un texto. Resulta difícil non conmoverse.

Please follow and like us: